آن روز که از همه دنیا محتاج تر هستم ندیدی که چه دردیست کسی را دوست بداری که به هر نحو تو از آن دور خواهی ماند و من، دریا، رو به تو، آسمان محو بزرگی و وسعتت بودم که ما هر دو یک رنگیم ولی به کدام سرنوشت تلخ نوشته شد داستان ما که من اینچنین زمین گیر و تو آنچنان معلّق که من اینقدر سنگین و فرو رفته از هر سطحی و تو آنقدر سبک بال و بالاتر از هر بالایی؟ ای آسمانم ای وسعت و شور و اشتیاقم و امروز خوشحالتر از هر خوشحالم که آفتاب واسطه ای برای رسیدن دستانم به دامانت است و من تا زمانی که رنگت در وجودم جاریست آفتاب را سپاس خواهم گفت...

نظرات شما عزیزان: